29 april 2018

Vandaag 31 kilometer gewandeld, nog 649 te gaan.

De dag begon, voor mijn doen, al vroeg. De eerste medepelgrim stond om 06.30 al op, om op tijd, wat is op tijd tijdens de Camino, te kunnen vertrekken. Mijn idee was om 8 uur weg te gaan, na een ontbijt. Na het ontbijt dacht ik nog een koffie te kunnen nemen, maar het apparaat bleek kapot te zijn. Net de deur achter me dicht getrokken, werd ik door de hostalhoudster, heet zo iemand zo, terug geroepen met de vraag of ik nog koffie wilde. Perculatorkoffie is ook wel erg lekker. Om 09.00, na een paar foto's, toch maar vertrokken. Na een paar kilometer vielen de eerste regendruppels, dus regenhoes om m'n rugzak en regencape om mezelf. Bleek niet zo ernstig, bleef bij een paar druppels, dus cape maar weer uit.

De service van de dame van de hostal was overigens perfect. Ze heeft in een restaurant in het dorpje een tafel voor me gereserveerd, zoals ik al schreef. Ze heeft niet overdreven, het was echt goed. Een 5-gangen diner met koffie toe voor een prijs, die je in Nederland in de snackbar kwijt bent 😀.

Je spreekt onderweg, zoals ik al eerder opmerkte, veel mensen uit verschillende landen en veel culturen. Gisteravond in de hostal een Australisch echtpaar. De man van van Nederland nog het idee van de tulpen en windmolens. Ik heb hem toch maar uit die droom geholpen, wellicht jammer voor hem, maar die ouderwetse gedachten over ons prachtige 😕 land kan niet meer. Vandaag onderweg eerst een echtpaar uit North Carolina, de vrouw :"Oh, Netherlands, so you're a Northman, oh you are not a Viking?". Nee, die komen of Scandinavië, toch echt iets Noordelijker 😀. Later een jongedame uit Virginia, zij kende enkele Nederlandse steden, wilde in Nederland gaan studeren en heeft een Nederlandse vriend. Oké, dus niet alle Amerikanen zijn hetzelfde.

Na een kilometer of 10 allemaal bordjes en gestapelde stenen langs beide zijden van het pad met aan het einde een kraampje met koffie, thee, frisdrank en fruit tegen een donativo, kleine donatie. Rechts van het pad een olijvenboomgaard met stoelen, houten banken en allerlei andere dingen om te zitten. Opgezet door een groep hippies, zo uit de jaren 70. Ontzettend leuk om even thee te nemen, te gaan zitten en naar de muziek te luisteren.

In Lords, plaatsje langs de route, stopte ik even voor een koffie bij een albergue. Op de bar stond een grote pan met rijst met groenten en vlees, ook maar iets van gegeten, had toch wel trek gekregen. Buiten staat iemand met een hond aan de lijn, vriendelijk kwispelend, de hond dan, ik steek m'n hand uit om het beest te laten snuffelen. Snel terug getrokken, beest gromde en ontblootte zijn tanden en dan noemen ze een Rottweiler gevaarlijk 😀😂.

In Estella/ Izarra, op 21 kilometer, scheen de zon weer uitbundig, hoes van de rugzak gehaald, even gegeten en weer verder. Net buiten het dorp dachten de weergoden waarschijnlijk, we zullen die optimist krijgen. Het begon te stortregenen en hield de laatste 8 kilometer van mijn wandeling aan. Dan is het wel heel zwaar bergop, maar je moet toch je, verdiende, douche bereiken 😀.

Vanavond eten in de albergue met alle pelgrims, die hier slapen, samen. Het zal me benieuwen.