28 april 2018

Vandaag 24 kilometer gelopen, nog 680 te gaan.

Na een dag rust 😀, was het wel weer tijd op stap te gaan .Mijn voeten begonnen het luie leventje te waarderen en dat kan ik niet hebben. Afgelopen nacht schijnt het behoorlijk geregend te hebben, afgaand op de natte omgeving. Het weer is redelijk, bewolkt en niet te koud.

Vandaag Pamplona achter me gelaten en naar Puente la Reina gewandeld. Redelijke wandeling met wat klimnetjes van de derde categorie 😀, vaak wat grindpaden met modder er tussen. Deze paden zijn erg glad door de regen van afgelopen nacht, wat het lopen niet gemakkelijker maakt. 

Onderweg de Amerikaanse dame van gisteren voorbij gelopen, ze was nog steeds blij met m'n hulp. Later, op 8 kilometer mijn eerste rust, zit ik even op een muurtje, rugzak tegen de muur gezet, fles water in m'n hand te kijken naar de optocht van pelgrims, die voorbij komt. Het lijkt af en toe de vierdaagse wel 😀. Komen die twee dames weer voorbij, vraagt de jongste van de twee of ze een foto van je mag maken. "It's nice, you're sitting so..." Wist, denk ik, niet hoe ze het moest zeggen, maar zal wel relaxed bedoelen. Daarna ook nog een foto van m'n hoofd, die is zo.... Zal wel "karaktervol" zijn, zo noem je tegenwoordig een ouwe kop met grijs haar en rimpels 😂. De jongedame bleek een Russische te zijn. Wist dus niet hoe ze het precies moest zeggen in het Engels. Zal m'n kop straks wel in een Russische kelder of martelkamer hangen 😂.

Dan loopt er nog een groepje van drie kerels. Gisteren zag ik ze al op een terras in Pamplona, toen ik koffie drink. Heel veel herrie, veel geschreeuw en hard gelachen. Alleen de bergen op kun je je beter rustig houden, kom je veel gemakkelijker boven. Ik zag ze net het dorp binnen komen. Heel rustig en erg vermoeid. 

Gaat er op een gegeven moment iemand achteruit de berg af, en een behoorlijke afdaling. Ik vraag of hij de hele weg naar Santiago achteruit loopt. Het kan zijn, dat hij de tijd terug wil zetten. Nee, hij had last van z'n knie en op deze manier gaat het beter. Het lijkt mij vreemd, e moet constant achterom kijken, waarbij je toch ook je knie op een vreemde manier beweegt. 

Al met al een fijne tocht, vooral toen de zon er bij ging schijnen. De temperatuur wordt dan ok meteen een stuk aangenamer. 

Mooi op tijd bij de albergue. Eerst ontvangen door de man van de hospitalera en daarna door haar zelf met een kaartje, dat ik moest trekken en waar een wens op staat. Daarna nog een lintje uit haar thuisland, Brazilië, waar dit gebruik gewoon is onder pelgrims. De albergue zelf is prachtig, 6 bedden, ruime badkamer, zitkamer, eetkamer en keukentje. Geen herrie toestanden, zoals in de grotere vaak wel is.

Voor vanavond heeft ze een plaats voor me gereserveerd in een restaurant, waar ze erg goeie lokale maaltijden serveren. Het zal me benieuwen 😀.