21 mei 2018

Vandaag van Melide naar O Pedrouzo over een afstand van 37 kilometer, dat brengt het totaal op 929,5. Morgen nog de laatste 20 kilometer naar Santiago. Dan heb ik m'n doel bereikt 😀.

Vandaag begon erg met laag hangende bewolking, maar deze hing onder ons, zodat we in de zon liepen. Hierdoor was het gelukkig niet zo koud als gisteren. Ik was gisteren nog de enige pelgrim op een zaal van 20, maar later kwamen er nog 2 Hongaren. Zij zouden vroeg, 06.30, opstaan en om 07.00 vertrekken. Ik zet hier altijd mijn vraagtekens bij. Waarom zo vroeg vertrekken, ik ga ze later toch weer voorbij. Gelukkig waren ze vandaag slimmer en bleven tot 07.00 liggen. Nadat zij vertrokken waren, ben ik ook eens opgestaan en om 08.00, na een ontbijtje van fruit, op pad. 

Na een kilometer of 5 even gestopt om een fatsoenlijk ontbijt van gebakken eieren met spek tot mij te nemen en daarna met goede moed op pad. Het was een dag als gisteren, bospaden, wegen door de landerijen, boeren die het gras op de velden maaien en altijd weer die alom aanwezige koekoek. 

Een van de belangrijkste dingen, naast eten, drinken en op tijd een verbinden, is voor de pelgrim zijnCredential oftewel het pelgrimspaspoort. Met dit document heeft hij toegang tot de albergues en andere voorzieningen speciaal ingericht voor pelgrims. In het Vredenrial moet ook elke dag een stempel van een herberg, kerk of andere voorziening met datum worden gezet. Aan de hand van deze stempels kan hij aantonen de route af te hebben gelegd. De laatste 100 kilometer voor pelgrims te voet of te paard en 200 kilometer voor fietsers moeten er twee stempels per dag worden gehaald. Dit alles om aan het einde in Santiago de Compostela het document te krijgen, dat je de volledige route hebt afgelegd. Hiervoor zijn in feite alleen de laatste 100 kilometer van belang. Nu is dit systeem natuurlijk ook niet waterdicht en wordt ermee gerommeld. Altijd mensen, die rebus of een taxi nemen in de laatste 100 kilometer. Maar ja, wie houd je er mee voor de gek. Je doet het voor jezelf. 

Zo zag ik gisteren een groepje dames, wannebee filmsterren volgens mij, lopen, waarvan ik dacht, hoe doen zij het in een albergue met een grote groep mensen op een zaal. Vandaag zag ik het, ze werden door een taxibusje ergens langs de route afgezet. Dus ook zo'n groepje,xdat delen met de taxi aflegt.

Onderweg wordt je vaak ingehaald door fietsers, soms rustig, vaak levensgevaarlijk. Vandaag zag ik een fietser, haalde mij een paar keer in, doordat hij vaak stopte bij terrasjes. Soms rustig, maar soms erg snel. Hij droeg geen helm en dan vraag ik me af, hoe dom kun je zijn. Het zijn vaak bospaden met zacht zand of dennennaalden, die plots overgaan in rotspaden of paden met voren er in. Een ongeluk is dan zo gebeurd. Zeker als je ineens moet remmen of uitwijken voor zo'n slome 😀 pelgrim te voet.

Vanmiddag, bijna aan het einde van m'n tocht (is niet belangrijk voor verhaal, maar vult zo lekker), stop ik nog even voor een koffie. Bij de bar stopt ook een auto van de Guardia Civil, soort van militaire politie. Komen twee agenten uit de auto, gaan voor mij naar binnen. De jongste van de twee neemt een koffie, de oudste wat anders. Kwam uit de keuken ineen kopje. Hij knikte een keer en er wordt een fles sterke dranknaast gezet, waarvan een scheut in het kopje gaat. In uniform, dus in dienst, gewapend aan de drank. En doordat het knikje begrepen werd, denk ik, dat het regelmatig gebeurt. Ik verkeek m'n verstand hierop, gelukkig is dat niet zo heel veel.

Vanavond genoten van een heerlijk Pelgrimsmenu. Ik zou dit vanavond toelichten, dus bij deze. Er is, bijna, altijd keuze uit drie voor-, drie hoofdgerechten en het dessert wordt meestal snel opgenoemd in het Spaans. Dit alles met brood en een fles wijn of water op tafel, ook als je alleen bent. De keuze in voorgerechten is altijd: Soep (soort afhankelijk van de streek), Gemengde salade (liefst met tonijn uit blik erover) en Cubaanse rijst of een Pastaschotel. De hoofdgerechten Kip, Varken of Vis, alles met slappe Spaanse frites. Ijs als dessert kennen ze alleen verpakt van Ola of iets dergelijks. Meestal is het Yoghurt (een potje met fruitsmaak), Tarte Santiago (amandeltaart) of Fruit. Dit alles wel heel snel na elkaar. Als je bord leeg is, wordt het weg gehaald en komt meteen het volgende op tafel. Ik probeer meestal aan te geven, dat ze even moeten wachten. Ik vind een korte pauze tussen de gerechten wel fijn 😀.

Morgen m'n laatste dag en aankomst in Santiago de Compostela. Het zal me benieuwen, hoe dat is. Hier blijf ik tot donderdag en ga dan door naar Finisterre (Nicole Silke nog niet thuis hebben 😂). Hier wasten de vroegere pelgrims hun zonden af, heb ik begrepen. Ben ik gelukkig zo klaar 😀.