3 - 5 mei

Even een paar dagen geen wifi en een hopeloze mobiele internetverbinding, kom daar in Nederland eens mee aan. Als het wat trager gaat dan normaal is het huis al te klein. En dan kun je roepen, wat je wilt: "Vroeger, toen deden we het met een modem op de telefoonlijn. Als je wilde bellen, kon dat niet als er iemand op internet zat. Een film, wat een de downloaden, kostte je een hele nacht bellen". Maar ja, dat is gelukkig voorbij.

In die dagen toch een afstand van 104,3 kilometer afgelegd, waarmee ik nu op een totaal van 440 kilometer kom. Nog maar 476,5 te gaan. Ik ben toch bijna op de helft 😀.

Er was niet veel te beleven. Het was guur weer, soms wat regendruppels, snel de regenhoes om de rugzak en de regencape binnen handbereik. De regencape heb ik 1 keer gebruikt, maar je gaat zo zweten in dat ding, dat je daardoor lang mogelijk mee wacht.

De nacht van 3 mei heb ik in een albergue geslapen, welke in het boekje stond als omgebouwde boerenschuur. Ik wilde in eerste instantie doorlopen, want het klonk niet zo heel betrouwbaar. Gelukkig ben ik toch gestopt. Een perfecte albergue, voor 5 euro per nacht laag in de prijs, voldoende toilett en douchegelegenheid en met maximaal 4 personen per kamer niet teveel onrust 's ochtends. Ik deelde mijn kamer met een Brits stel, op en top Brits, lichtelijk bekakt, maar ontdooien later wel. Voor 8 euro kon je mee eten, maar Flippie wist het beter enting wel in het dorp eten. Ja, zul je net zien, restaurant gesloten voor diner. Ik kon wel wat van de lunch eten, maar dat stond er al even en was niet wat ik zocht. Toch maar op m'n knieën 😀 naar de hospitalero en gevraagd of ik nog kon herzien. Aan tafel met het Britse stel nog even zitten kletsen en thee gedronken. Daarna al weer bedtijd, ja een pelgrim gaat vroeg slapen.

De volgende dag naar Atapuerca, waarom een kamer in een hostal geboekt dacht te hebben. Althans ik heb via de website van de hostal een kamer gereserveerd en kreeg een keurige email, in het Spaans, terug. Ik denk, dagje de bevestiging, bleek het iets anders te zijn. Geen kamer voor deze pelgrim. Snel op zoek naar een bed bij een albergue. Degene, die ik zo zag, waren allemaal vol. Telefoon gepakt, een albergue gebeld en ze hadden, gelukkig, nog plaats. Ja, dank je de koekoek. Dit was een plek, waar je schoonmoeder nog niet wilt onderbrengen. Noodgedwongen tochmaargebleven. Steenkoud, slechte toilet- en douchevoorzieningen en een zeer onvriendelijke hospitalero. Dan denk je '' Avonds in het restaurant, waarde albergue bij hoort, iets te gaan eten. Restaurant is geopend van 19 tot 23 uur werd verteld bij de inschrijving. Dat is mooi, om 20 uur herdenken, daarna eten. De herdenking, met tablet op tafel, even in de zitzaal van de albergue gedaan. HadHad  tafel gereserveerd voor 20.30, kom binnen, krijg een tafel toegewezen en er wordt nog iemand aan dezelfde tafel gezet. Nu is dat niet erg, als je kunt communiceren. Maar met een Fransman, die geen woord Engels spreekt, is het erg lastig praten. Hij begint ook meteen hele gesprekken met een Frans stel aan de tafel naast ons, dus ben ik aan een andere tafel gaan zitten. Dit was tegen het zere been, ik wist niet dat hij die had, iet de enige ober die er liep. Na enige discussie, er zou een dame moeten zitten, werd ik totaal genegeerd. Ik was daar eerst niet zo blij mee, totdat ik naast me klachten hoorde en opzij keek. Wat er op de borden lag, was niet besteld was en het zag er ook niet smakelijk uit. Ik ben snel weg gegaan snipadvies van een paar Nieuw-Zeelandse dames aan het einde van de straat een pizza gaan eten. Die was erg goed.

Vanochtend om 6 uur werden de eerste kamergenoten al weer zenuwachtig. Zo erg zelfs, dat een dame bij het van het stapelbed komen, op de vloer viel. Gelukkig geen EHBO nodig. Dan blijf ik wel liggen tot 7 uur, maar slapen doe je niet meer met zoveel drukte om je heen. Als laatste opstaan heeft wel het voordeel, dat je de wasruimte en toilet voor je zelf hebt. Daarna nog even een stukje brood naar binnen en weer op pad. Het begon meteen al met een fijne klim om de beenspieren iets op te warmen, de rest bleef koud, want het was een graad of 5. Daarna over de hoogvlakte van Castillo met wat kleine klimjongen en afdalingen naar Burgos. Dit is een hele mooie stad met een kathedraal, zo groot. In Burgos zelf was de route slecht verwijzers, terwijl dat overal erfgoed is. Maar met het boekje van de Camino en, ja waar zijn we zonder internet, Googlemaps kom je er altijd wel uit. Aan de rand van het centrum was de bewijzering weer goed en snel weer verder richting Tardajos. Rond de middag klaarde het weer op en was het nog warm. Heerlijk gelopen vandaag in vergelijking met de kou van de dagen er voor.