15 mei 2018

Vandaag een afstand van 35 kilometer afgelegd, dat brengt het totaal op 729. Ik moet nog 207 kilometer tot Santiago de Compostela. 

Laat ik bij het begin beginnen. Vanochtend werden de eerste pelgrims iets voor zes al weer zenuwachtig, stonden op en begonnen te pakken. Wanneer de eersten dit gaan doen, volgen er meer. Toen ik om 07.15 op stond en me eens aan ging kleden was de hele zaal, ongeveer 36 bedden, al leeg.

De benen waren gisteravond al geschoren, vanochtend nog ingeolied, ontbijt met gebakken eieren met bacon en op pad om 08.15 voor de zwaarste bergetappe uit deze Camino. Het was fris, 3 graden, jasje aan en een flinke wandelpas ingezet. Tijdens de eerste stop en kop koffie was de temperatuur al zo goed, dat het jasje uit kon. Moest ook wel, want wat werd het zwaar, volgens de verhalen.

Na een tijdje kom je dan bij een hoge paal met een kruisje er op. Ik had nog geen echt zware klim gehad, dus dacht, dit kan Cruz del Ferro niet zijn. Iedereen voor mij maakte foto's van dat geval, dus ik vraag nog; "Is this the Cross the Ferro". Ja, zeiden ze. En een paar kilometer verder staat een caravan met drank en etenswaren voor verkoop, bleek het hoogste punt te zijn. Alle voorbereidingen voor niets gedaan. Het was zeker niet de zwaarste klim uit de Camino Frances, de klim in de Pyreneeën was veel zwaarder en het hoogste punt stelde ook niet veel voor. Wel een heerlijke wandeling gemaakt meter hele dag zon. In de verte de koekoek en op de lagere gedeeltes veel zangvogels, waaronder ook weer de leeuwerik. 

Ik heb nog een foto gemaakt van een plantje, dat ik niet thuis kon brengen. Mag waarschijnlijk ook niet, want ik denk, dat het een beschermde soort is. Het staat, volgens mij, ook alleen op die ene plaats. Ik heb het langs de hele Camino nog niet gezien. Wellicht leest er een plantenkenner mee, die mij kan helpen. Zelf denk ik aan een orchidee.

Door naar Ponferrada, waar ik de nacht door wil brengen. Onderweg nog albergues gebeld of zij plaats hadden, maar deze zaten vol. In Ponferrada maar even gekeken op Google, waar ben je zonder, en een nostalgische geboekt. Ook wel fijn, want de albergue municipal heeft ongeveer300 bedden. Als die mensen allemaal om 6 uur ofnogvroeger op staan heb je geen nachtrust meer 😀.

Na een uitgebreide douche en het wassen van m'n kleren, de stad bekeken. Een mooi stadje met kasteel en een mooie kathedraal. Op een terras even wat gedronken en daarna gegeten. Een van de mooie dingen op een terras is nog altijd mensen kijken en je verhalen er bij. Man en vrouw zitten op terras, man heeft wat te drinken gehaald en krijgt daarbij een schaaltje nootjes. Naast hen drie dames, die iets te eten hebben uit de categorie, zo staat het op het bord geschreven, "iets te delen". De vrouw wijst naar de drie dames; wat lijkt op, dat wil ik ook. De man kijkt geïrriteerd en schuift het schaaltje nootjes onder haar neus. Verder nog voorbijgangers verdeeld in pelgrims en niet-pelgrims. De pelgrims herken je aan teen- of badslippers(meestal met sokken) of sandalen met sokken. Natuurlijk zijn er altijd pelgrims, die niet aan deze criteria voldoen, herkende ze doordat ikzelf onderweg had gezien. Maar de meeste kun je op deze manier wel herkennen. Je moet toch wat te doen hebben op een terras 😀.