18 mei 2018

Vandaag van Sabugos naar Santiago. Dit is een afstand van 33,5, in totaal nu 828,5 afgelegd. Ik moet er nog 115 tot Santiago.

Ik dacht vanochtend, dat ik de 1,5 kilometer, die ik gisteren naar beneden ging, weer terug moest lopen. Na het ontbijt wilde ik de rugzak op mijn rug hangen, maar de hostalhoudster hield me tegen. Ze had de auto al voor staan en alle pelgrims werden met de auto naar boven gebracht. Gisteren was er ook een pelgrim, die naar de hostal was afgedaald, geen slaapplaats voor, heeft ze een slaapplaats in een andere hostal geregeld en hem weg gebracht. Dit is Een.

Vandaag niet te vroeg, 08.30 ik ben een luie pelgrim, op pad. Het begon al meteen met een stevige beklimming, terwijl ik dacht er van af te zijn. Na de beklimming een groot deel over de hoogvlakte met wel heel mooi zicht op de dalen en omringende bergen. Na een kilometer of 8 komt er een oud vrouwtje een boerderij uit met een bord met pannenkoeken, die ze aanbiedt tegen een donativo (vergoeding). Ze begon eerst te praten tegen een paar Portugezen, die spraken de taal. Daarna vroeg ze waar ik vandaan kom, toen was het meteen; "Lekkere pannenkoeken" en toen ik een euro gaf "Dank je wel". Blij, dat ze een paar woorden Nederlands sprak, ging die tandeloze mond een stukje open in een glimlach. Fijn, als je mensen op deze manier blij kunt maken. In feite met niets, alleen vriendelijk zijn en "Grazias" zeggen.

Voorbij Triacastella konden we kiezen uit de oude Pelgrimsroute of een alternatief. De oude route is 5 kilometer korter, de alternatieve loopt via het klooster van Samos. Ik heb voor de oude route gekozen, niet vanwege de kortere weg, maar deze loopt door de velden en oude bospaden. De alternatieve loopt grotendeels gelijk met de hoofdweg en die had ik de afgelopen weken voldoende gezien 😀. Nu bleek, ik had al iets gehoord, de oude route ook nog een paar bergpassen over te steken, die neem je er dan maar bij. 

Dan zie je vanaf een bergrug Sarria, niets te maken met sharia ik heb geen mensen zonder handen zien lopen, al liggen en denk je, ik ben er bijna. Dat valt tegen. Dan is het nog een kilometer of 7 naar de stad, waar de albergues zijn. In de oude stad nog even een trap op. Hier stond, toen ik net een stukje omhoog was, een fietser te klagen tegen me. Hoe hier naar boven moest. Ik zeg, fiets dragen of gewoon de Camino te voet afleggen. Hij vond het niet leuk. Als je een beetje nadenkt en rondkijkt, vind je altijd wel een weg naar boven zonder trap 😀.

In de albergue kreeg ik de keus, kamer met 4 of 8 personen, dat is niet moeilijk, een handdoek uitgereikt en een bed toegewezen. M'n kleren afgegeven om te wassen, worden ze eens goed schoon 😀 en zojuist komt de jongedame met een stapeltje gevouwen kleding langs en legt het op m'n bed, geweldig. Nog even een rondje stad, nou ja stad, gemaakt, iets gedronken, straks nog naar de pelgrimsmissie en daarna eten en slapen. Geweldig leven heeft een pelgrim, kon je er je beroep maar van maken 😀.

Morgen weer een redelijk lange tocht en daarna nog drie korte.